งานวิจัยใหม่ระบุว่า ค่าใช้จ่ายเฉลี่ยในการดูแลฉุกเฉินที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศมากกว่า 3,500 ดอลลาร์ต่อผู้ป่วยหนึ่งรายในปี 2019

เหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศบางคนกำลังจ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลในห้องฉุกเฉิน แม้ว่ากฎหมายของรัฐบาลกลางจะกำหนดให้มีการสอบนิติเวชฟรี

ในจดหมายถึงบรรณาธิการที่ตีพิมพ์เมื่อวันพุธใน New England Journal of Medicine กลุ่มแพทย์และนักวิจัยได้คำนวณค่าใช้จ่ายในการเยี่ยมแผนกฉุกเฉินสำหรับผู้รอดชีวิตจากความรุนแรงทางเพศ โดยใช้ข้อมูลปี 2019 จาก Department of Health and Human Services

พวกเขาพบว่าจากการเยี่ยมชมฉุกเฉินเกือบ 113,000 ครั้งในปีนั้นที่เกี่ยวข้องกับความรุนแรงทางเพศ 16% ส่งผลให้ผู้รอดชีวิตต้องเสียค่าใช้จ่าย ในกรณีดังกล่าว ค่ารักษาพยาบาลโดยเฉลี่ยอยู่ที่ 3,551 ดอลลาร์ต่อคน ค่าใช้จ่ายสูงขึ้นสำหรับหญิงตั้งครรภ์: 4,553 ดอลลาร์ต่อคนโดยเฉลี่ย

พระราชบัญญัติความรุนแรงต่อสตรี ซึ่งเป็นกฎหมายของรัฐบาลกลางที่ประกาศใช้ในปี 2537 กำหนดว่าบุคคลจะไม่ถูกตั้งข้อหาตรวจทางนิติเวชหลังจากการล่วงละเมิดทางเพศ ประธานาธิบดีโจ ไบเดน ซึ่งในขณะนั้นเป็นสมาชิกวุฒิสภา ได้แนะนำการกระทำดังกล่าวในปี 1990 ในเดือนมีนาคม เขาได้อนุมัติกฎหมายดังกล่าวอีกครั้ง

แต่บริการทางการแพทย์บางอย่าง เช่น การคุมกำเนิดฉุกเฉินหรือการรักษาโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ ไม่อยู่ภายใต้พระราชบัญญัตินี้ ดังนั้นในบางกรณี เหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศจะถูกเรียกเก็บเงินสำหรับบริการเหล่านั้น ในกรณีอื่นๆ ผู้ป่วยจะถูกเรียกเก็บเงินสำหรับการสอบเอง อาจเป็นเพราะความผิดพลาดของโรงพยาบาลหรือเพราะว่าการสอบไม่ได้ดำเนินการโดยแพทย์ที่ผ่านการฝึกอบรมมาเป็นพิเศษ ซึ่งกฎหมายกำหนดให้การสอบนั้นฟรี

งานวิจัยใหม่ไม่ได้แยกความแตกต่างระหว่างค่าใช้จ่ายที่ควรครอบคลุมภายใต้กฎหมายของรัฐบาลกลางและบริการทางการแพทย์เสริมอื่นๆ

แต่ซามูเอล ดิกแมน หัวหน้าผู้เขียนจดหมายและแพทย์ที่ Planned Parenthood of Montana กล่าวว่าโดยไม่คำนึงถึงแหล่งที่มาของค่าธรรมเนียม “นี่เป็นปัญหาใหญ่และใหญ่ที่ส่งผลกระทบต่อชาวอเมริกันหลายหมื่นคนในแต่ละปี”

Dickman กล่าวว่าเขารู้สึกว่าจำเป็นต้องทำการวิจัยหลังจากที่เขา “ดูแลผู้ป่วยในเท็กซัสและที่อื่น ๆ ที่ถูกทำร้ายร่างกายและต้องเผชิญกับค่ารักษาพยาบาลที่สูงมากจนไม่สามารถจ่ายได้”

• การผลิตรถยนต์ไฟฟ้าสามารถลดตลาดงานในแถบมิดเวสต์ได้อย่างไร
• ผอ.เคซีซี-ผู้นำธุรกิจร่วมรณรงค์รัฐบาลดึงงาน World Expo 2030

ในระหว่างการตรวจทางนิติเวช เหยื่อการล่วงละเมิดทางเพศจะได้รับการรักษาอาการบาดเจ็บทันที จากนั้นจึงสอบถามเกี่ยวกับประวัติทางการแพทย์และประวัติทางเพศ และทำการตรวจตั้งแต่หัวจรดเท้าซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการเก็บตัวอย่างเลือด ปัสสาวะ ผิวหนัง หรือผม การสอบดำเนินการโดยใช้ “ชุดอุปกรณ์ข่มขืน” ซึ่งมีเอกสารที่จำเป็นในการรวบรวมหลักฐาน เช่น หวี ไม้กวาด และซองจดหมาย

แต่การทดสอบวินิจฉัย การให้คำปรึกษา การทดสอบการตั้งครรภ์ และการซ่อมแซมบาดแผลหรือน้ำตาในผิวหนัง ล้วนเป็นบริการที่ไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของการสอบนั้น

“เป็นเรื่องยากพอที่เหยื่อจะหาความกล้ามารายงานตัวและขอความช่วยเหลือ การเรียกค่ารักษาพยาบาลจากเหยื่อนั้นยิ่งทำให้การกระทำผิดเพิ่มขึ้นด้วยภาระผูกพันทางการเงิน ซึ่งในบางกรณี ทำให้เกิดความยากลำบากทางการเงิน มันเหมือนกับบอกเหยื่อว่าพวกเขามีความรับผิดชอบ สำหรับการโจมตี” Traci Sharpe ผู้อำนวยการฝึกอบรมขององค์กรต่อต้านความรุนแรงทางเพศ RAINN กล่าวในอีเมล

---

อ่านบทความข่าวสารอื่น ๆ เพิ่มเติมได้ที่ newglobalnepalindustries.com อัพเดตทุกสัปดาห์